Ο έλεγχος των πρωταθλητών: Centers


Shawn James

Κοντεύουμε να τον ξεχάσουμε ήδη και καλύτερα έτσι αφού για το αποτυχημένο πέρασμά του από τον Ολυμπιακό, ελάχιστα ευθύνεται ο ίδιος.
Από τα μέσα Νοέμβρη και τον τραυματισμό του Πάτρικ Γιανγκ, η ομάδα είχε αρκετό χρόνο να χτενίσει την αγορά πράγμα που κάνει περισσότερο αδικαιολόγητη την επιλογή του. 
Το τέλος δεν άργησε να έρθει, περίπου 1.5 μήνα μετά, ο ίδιος ο Τζέιμς ζήτησε να αποχωρήσει από τη στιγμή που ο Σφαιρόπουλος δεν τον υπολόγιζε ιδιαίτερα. 

Πρόλαβε να παίξει 10 παιχνίδια (5 στην Α1, 5 στην Ευρωλίγκα) και επιβεβαίωσε ότι οι καλές του μέρες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Στην πραγματικότητα δυσκολεύομαι ακόμα και σήμερα να καταλάβω τι πίστεψαν στον Ολυμπιακό όταν τον έφερναν. 
Ο σημερινός Τζέιμς απλά δεν ανήκει σε αυτό το επίπεδο και επιπρόσθετα τα στοιχεία που έχει (αργός αλλά καλός μπλοκέρ, μακριά άκρα) ταιριάζουν περισσότερο με flat άμυνες στο πικ εν ρολ, καμιά σχέση με αυτό που θα του ζητούσαμε εδώ.




Patric Young

Η καλύτερη μεταγραφή του Ολυμπιακού το περασμένο  καλοκαίρι κατά τη γνώμη μου.
Βγαίνοντας στην αγορά για τον αντικαταστάτη του Μπράιαντ Ντάνστον, ο Ολυμπιακός σωστά έψαξε αθλητικά στοιχεία από τη θέση 5 για ένα ονειρικό δίδυμο μαζί με τον proven Οθέλο Χάντερ.

Το τι έγινε εκείνο το καταραμένο βράδυ της 13ης Νοεμβρίου στη Κωνσταντινούπολη στο παιχνίδι με την Εφές το θυμόμαστε όλοι πολύ καλά, μέχρι τότε ο Γιανγκ είχε προλάβει να δείξει πάνω - κάτω αυτά που περιμέναμε.

Ένα παιδί με τεράστιο upside αλλά και πράγματα που χρειάζεται χρόνο για να διορθώσει.
Ο Σφαιρόπουλος έδειξε διάθεση να τον παίξει στο ποστ αρκετά, ο μοναδικός σέντερ που είχε αυτήν την ευκαιρία φέτος, το ματς στο Μιλάνο έδειξε ένα μέρος των δυνατοτήτων του κερδίζοντας καλές θέσεις με πλάτη κοντά στο καλάθι.

Θέλει δουλειά στο πικ εν ρολ επιθετικά τόσο στο σκριν (που είχε ήδη αρχίσει να βελτιώνεται), όσο και στο dive, φέτος θα έχει πιο πολύ χρόνο να δουλέψει τις συνεργασίες του με τους πασέρ μας.
Αμυντικά αποτελεί σπάνιο συνδυασμό ταχύτητας και όγκου που θυμίζει καλές μέρες Τζόι Ντόρσει, φυσικά τα hedge out έπαιρναν πολύ βελτίωση όπως και οι επιστροφές του.

Το δυστύχημα για τον Ολυμπιακό δεν είναι μόνο ότι χάνοντας τον Γιανγκ έχασε και ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι των πιθανοτήτων του για κάτι μεγάλο στην Ευρώπη, αλλά και το ότι ο ίδιος ο παίχτης έχασε χρόνο και παιχνίδια, που ήταν απαραίτητα για να γίνει καλύτερος. 
Μια λέξη μόνο για φέτος, υπομονή...



Othello Hunter

Μετά από μια πολύ επιτυχημένη περσινή χρονιά, φέτος ερχόταν να επαναλάβει τα ίδια πλάι στον Πάτρικ Γιανγκ. 
Ο τραυματισμός όμως του Γιανγκ και η αδυναμία του Ολυμπιακού να βρει ποιοτικό αντικαταστάτη άλλαξαν τον ρόλο και του Χάντερ που πλέον θα έπαιρνε πάνω του όλο το βάρος. 
Το επιπρόσθετο εμπόδιο ήταν ότι κάποιοι τραυματισμοί στην αρχή της σεζόν δεν του επέτρεψαν σε κανένα σημείο της χρονιάς να παρουσιαστεί στην ίδια φυσική κατάσταση με πέρσι. 

Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι έκανε αρκετά ποιοτική χρονιά, αντίστοιχη της περσινής.
Το πρόβλημα ήταν ότι φέτος δεν είχε την πολυτέλεια να κρύψει τις κακές του βραδιές πίσω από ένα άλλο ισάξιο σέντερ, δεν είχε τον χρόνο να βρει την περσινή του κατάσταση, έπρεπε κάθε βράδυ να είναι εκεί και να παίζει για δύο.

Σύμφωνοι, δεν ήταν το ίδιο επιθετικός στις εξόδους του, ούτε έπιασε περσινά αμυντικά στάνταρντς συνολικά.
Όμως φέτος, έπρεπε να διαχειριστεί την ενέργειά του ξέροντας ότι αυτός είναι ο βασικός.
Έπρεπε να διαχειριστεί τα φάουλς του, πράγμα που αποτυπώθηκε στην επιθετικότητά του.

Στην πορεία έμοιαζε όλο και περισσότερο άδειος.
Μα παίζει τον ίδιο χρόνο με πέρσι, έλεγαν αρκετοί. 
Είναι άλλο πράγμα όμως να έρχεσαι από τη second unit κόντρα στην αντίστοιχη των αντιπάλων και άλλο να είσαι η μοναδική σοβαρή λύση στη θέση. Άλλη φθορά, άλλα επίπεδα κούρασης, πιο δύσκολα λεπτά στο παρκέ.
Κάνει μόνο για δεύτερος, σκέφτηκαν άλλοι. Η απάντηση είναι ότι μια χαρά κάνει και για πρώτος, όχι και για μοναδικός όμως.

Σε κάθε περίπτωση ο Οθέλο είναι παρελθόν για τον Ολυμπιακό.
Το καλοκαίρι του 2017 θα φανεί αν ο Ολυμπιακός έκανε καλά που δεν προσπάθησε λίγο παραπάνω, που δεν έβαλε λίγο πιο βαθιά το χέρι στη τσέπη για να τον κρατήσει. 
Βλέποντας τον αντικαταστάτη του (welcome Khem Birch), τις ηλικίες και τα ποσά, μπορώ να πω ότι τουλάχιστον καταλαβαίνω τη λογική. 
Η προσφορά του Οθέλο Χάντερ αυτή τη διετία καθώς και η μεγάλη αξία του δεν έχουν να κάνουν με αυτή την επιλογή.



Nikola Milutinov

Η λογική της απόκτησης του Νίκολα Μιλουτίνοφ ήταν σαφής. 
Ο Σφαιρόπουλος ζήτησε έναν seven footer νοιώθοντας ανασφαλής κόντρα στους Τόμιτς και τους Ραντούλιτσα αυτής της ηπείρου.
Το κακό ήταν ότι πέρα από αυτό, δεν υπήρξε ποτέ ή δεν φρόντισε ο Ολυμπιακός να αναδείξει, κάποιον άλλον προφανή λόγο για να τον έχει στο παρκέ. 
Εδώ η ευθύνη βαραίνει περισσότερο την ομάδα παρά τον παίχτη.
Οι ευκαιρίες ήταν πολλές, όσες και οι τραυματισμοί. 
Ποτέ δεν είδαμε όμως κάποιο σχέδιο για να κάνει κάτι όσο έπαιζε πέρα από το πρωτογενές, να ματσάρει τον αντίπαλο ψηλό.

Το κακό με τον ίδιο τον παίχτη είναι ότι δεν έδειξε ιδιαίτερες ικανότητες σε κάποιο κομμάτι του παιχνιδιού. 
Θα περίμενε κανείς από ένα πικ 1ου γύρου να έχει τουλάχιστον κάποια στοιχεία που να δικαιολογούν αυτή την επιλογή. Πέρα από την έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ δεν τα είδαμε στον Μιλουτίνοφ.
Ούτε ταχύτητα, ούτε αμυντική ικανότητα, ούτε ποστ παιχνίδι, ούτε το σουτάκι του, ούτε την περίφημη ικανότητα στη πάσα.

Έχει μπάσκετ μέσα στο κεφάλι του, αυτό καταλαβαίνω.
Δεν είμαι σίγουρος αν έχει το ταλέντο για να το βγάλει μέσα στο γήπεδο πλέον και ο Ολυμπιακός δεν έχει λόγο να περιμένει μια, έτσι και αλλιώς, αχρείαστη επιλογή.



Hakim Warrick

Επιλογή της τελευταίας στιγμής, κυριολεκτικά της τελευταίας μέρας πριν λήξει η προθεσμία αλλαγών για τη φετινή Ευρωλίγκα.
Στην ουσία ο Ολυμπιακός δεν τον επέλεξε απλά στράφηκε σε αυτόν όταν έφαγε πόρτα σε όλα τα ταμπλό που έπαιζε άρα δεν νομίζω να περίμενε κάτι ουσιαστικό από αυτόν.

Το πραγματικά καταδικαστικό στην περίπτωση του ήταν ότι είχε διαφορετικά στοιχεία από αυτά που ζητούσε η ομάδα άρα δύσκολα θα κρατούσε τη θέση του στο rotation όπως και τελικά έγινε στους τελικούς στην Α1. 
Η εύλογη απορία είναι γιατί η ομάδα δεν πόνταρε σε έναν παίχτη που μπορεί να ήταν λιγότερο ποιοτικός, ακόμα και στη ρουλέτα του NBDL, αφού χρειαζόταν συγκεκριμένα πράγματα, όχι έναν οποιονδήποτε παίχτη.
Ο ίδιος ο Γουόρικ παρουσιάστηκε σε καλή κατάσταση, ήταν και είναι καλός παίχτης στην επίθεση, όμως απλά ήταν ο λάθος παίχτης σε λάθος ομάδα.